Οι προθέσεις της ομαλής ζωής και η λογική που διέπεται από τη γοερή ανάγκη, καθιστούν επιτακτική την υποχρέωση του πολίτη ν΄ αναπτύσσει την αυτοάμυνα για την περιφρόνηση της οικογενειακής και της ατομικής γαλήνης. Αλλά επειδή δεν είμαστε πεταμένοι στη ζούγκλα, επειδή συγκροτούμε κοινωνικά σύνολα, δεν μπορούμε να παίρνουμε στα χέρια μας τα μέσα προστασίας και τους νόμους. Ούτε να δέρνουμε όποιο μας ενοχλήσει. Οφείλουμε να συνεργαζόμαστε με τη δύναμη που εγκαθιδρύει και κατευθύνει η πολιτεία. Κι αυτή η δύναμη είναι η αστυνομία, της οποίας ο ιδρυτικός σκοπός ύπαρξης είναι η ασφάλεια του κόσμου. Η τήρηση των νόμων, η άγρυπνη διαφύλαξη των όρων της τάξεως και της διάρκειας του ιδιωτικού και δημοσίου βίου. Κατά συνέπεια, η ατομική και η κοινή οφειλή συνεργασίας με την αστυνομία προκύπτει ως ηθικό χρέος του ανθρώπου. Υποχρέωση που επιβάλλει η αξίωση της σωφροσύνης. Σε μια εποχή που βαρύνεται με εξόφθαλμα και οδυνηρά συμπτώματα κατάπτωσης και κοινωνικής παρακμής, αυτό το χρέος είναι επιτακτικό, ιδιαίτερα όταν λόγω της ιδεολογικής αποστέρησης και της ηθικής αποδυνάμωσης, η νεολαία, κυρίως, εγκαταλείπεται να παραπαίει στην πνευματική έρημο χωρίς δυνατότητες προσανατολισμών, η δε προϊούσα σήψη και η αποχαλίνωση εκτραχύνει τους τρόπους κοινωνικής συμπεριφοράς, αποστοιχειοθετεί το άτομο από τα παραδοσιακά ηθικά ερείσματα και αντικαθιστά την αγωγή της φρόνησης με τους παρορμητικούς εκτραχηλισμούς των ενστίκτων.
Σε τέτοιες συνθήκες και με την παρότρυνση των διαπιστώσεων, φαίνεται ότι τον τελευταίο καιρό η αστυνομία προωθεί την ανάπτυξη συνείδησης συνεργασίας με το κοινό. Και εξ όσων αντιλαμβανόμεθα η νέα τακτική αποδίδει, με αθόρυβα μεν αλλά ευοίωνα αποτελέσματα.
Επιτυχία διαφαίνεται και από τη θεμελιούμενη σχέση του πολίτη με την αστυνομία στην περιφέρεια αρμοδιότητας της αστυνομίας Ομορφίτας, με ένα τεράστιο εύρος αποστολής έναντι εβδομήντα χιλιάδων κόσμου. Ο εκεί ανώτερος αστυνόμος, εκάλυψε τις αδυναμίες της αστυνομικής παρουσίας, λόγω του ολιγάριθμου των μελών της, με τη συμβολή της Πολιτικής Άμυνας, το περασμένο Πάσχα, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει με τον τρόπο του τη δημιουργία συνείδησης αποδοχής της προσπάθειάς του, υποκινώντας το ενδιαφέρον και την αίσθηση του καθήκοντος και της συνεργασίας. Και όπως γίνεται αντιληπτό, ενεργοποιούνται χωρίς εντυπωσιασμούς πολίτες για την εξέλιξη αυτών των σχέσεων συμπαράταξης, που είναι φυσικό να δημιουργούν νέες και αποτελεσματικές δυνατότητες θετικών αντιμετωπίσεων των δυσαρέστων φαινομένων που ταλαιπωρούν την αστική ιδιαίτερα κοινωνία, που πολιορκείται από κινδύνους και ταυτόχρονα απειλείται από εσωτερικές τάσεις αναρχίας και ανησυχητικές ροπές παρανομίας.