Συμπληρώθηκαν 33 χρόνια από την εγκατάλειψη και την παράδοση της Καρπασίας αμαχητί στον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή. Και για το δράμα της ηρωϊκής χερσονήσου εξακολουθεί να επιχειρείται σύγχυση και συσκότιση στο αυξανόμενο όργιο κομματικής εκμετάλλευσης στις προεκλογικές περιόδους, χωρίς να απαντώνται τα ερωτήματα που αιωρούνται μαστιγωτικά στην ατμόσφαιρα των θρήνων και των ηρωϊσμών των εγκλωβισμένων και των βίαια εκδιωχθέντων 20 χιλιάδων Ελλήνων, που περέμειναν στις εστίες τους ενώ η συμφορά ακάθεκτη προήλαυνε και σάρωνε κωμοπόλεις και χωριά, εκκλησίες πανάρχαιες, νεκροταφεία αιώνων, μνημεία χιλιετιών και σχολεία, παράδοση και πολιτισμό. Και επειδή ο τυχοδιωκτισμός δεν ερυθριά, η δε διαστρεβλωτική αντιστροφή της αλήθειας μετατρέπεται σε στιλέτο της προπαγάνδας για πισώπλατες μαχαιριές επανερχόμεθα στα ερωτήματά της 21ης Απριλίου 2004:
Με τις θέσεις του Προέδρου της Κύπρου στην συνέντευξή του – «Έθνος», 18.4.2004 – ξεκαθάρισε το θέμα της Καρπασίας και ο λαός μας ενημερώθηκε ότι η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της προπαγάνδας των εντυπώσεων και των ισχυρισμών. Ο Πρόεδρος όχι μόνο ήγειρε θέμα Καρπασίας, αλλά εισηγήθηκε επέκταση και απελευθέρωση της μείζονος περιοχής Γιαλούσας – Ριζοκαρπάσου – Αποστόλου Ανδρέα, με συμπερίληψη χωριών της ακραίας προφυλακής του Ελληνισμού. Κατά ταύτα εγείρονται ερωτήματα που η ηθική του πολιτισμού και η ανάγκη της πολιτικής επιβάλλουν άμεσες και σταράτες απαντήσεις: Πώς ενήργησαν οι επικρίνοντες, τι έκαναν για τη μαρτυρική χερσόνησο, για τους εγκλωβισμένους, στον τραγικό εκείνο Καύκασο του σύγχρονου προμηθεϊκού δράματος και γιατί δεν αντέδρασαν στο ενταφιαστικό Σχέδιο Κόφι Ανάν; Εφόσον κόπτονται για τη δυστυχούσα εσχατιά της Ρωμιοσύνης κι έστειλαν μάλιστα κλιμάκια με κάδους κροκοδείλιων δακρύων στην Αγία Τριάδα της Γιαλούσας και στο Ριζοκάρπασο, τώρα τι έχουν να απαντήσουν για την εγκατάλειψη του κατ΄ εξοχήν ηθικού ιστορικού προβλήματος; Εκείνοι που έσπευσαν στους αγίους τόπους της σύγχρονης Κύπρου, με κολλημένα τα διαβατήρια στα κούτελά τους, είδαν κι έμαθαν τα πάθη του καρπασίτικου λεβεντόκοσμου, διεκτραγώδησαν σε κανέναν από τους Άννες και τους Καϊάφες που συνάντησαν στη Νέα Υόρκη, στην Κοπεγχαγη, τις Βρυξέλλες, στο Στρασβούργο, στη Λουκέρνη, το τριαντατριάχρονο δράμα των εγκλωβισμένων; Αυτοί οι άνθρωποι, πιασμένοι από τις ρίζες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, υψώνουν παντιέρα περηφάνιας 33 χρόνια την αξία του Νεοέλληνα. Ο Πρόεδρος ζήτησε την Καρπασία. Εκείνοι που επιχείρησαν μετατροπή του καρπασίτικου άγους σε πολιτικό βέλος, πώς ενήργησαν για τη διάσωση της Καρπασίας; Πώς έδρασαν για τη διεκδίκηση της προστασίας και τη δικαίωση των Ελλήνων που προστάτευσαν την τιμή του Λαού μας και στάθηκαν αλύγιστοι στην άγρια ορμή της τουρκοκρατίας;
Ποιοι από τους κομματικούς μίλησαν και πώς για τις 29 στυγερές δολοφονίες που διαπράχθηκαν από τα αιμοσταγή χέρια των εποίκων; Ποιες από τις λαλίστατες γλώσσες πληροφόρησαν τους νεοπιλάτους για τους διωγμούς, τις λεηλασίες, τους βασανισμούς, τα ημερονύχτια του τρόμου, τις αγωνίες και τους φόβους του τουρκικού εφιάλτη της εισβολής και της κατοχής; Πότε κατήγγειλαν τους Αττίλες που εξανάγκασαν τις χιλιάδες των Γιαλουσιτών, με απειλή θανάτου, να εκκενώσουν την κωμόπολη, δυο χρόνια μετά την κατάληψή της από τον τουρκικό κατοχικό στρατό;
Πότε κατηγόρησαν την Τουρκία για τη βίαιη προσφυγοποίηση των 17 χιλιάδων Καρπασιτών στα μαύρα χρόνια που ακολούθησαν; Κατηγορούν τον Πρόεδρο με αβάσιμες δηλώσεις για την Καρπασία, διαψευδόμενοι από τα γεγονότα. Πότε κατηγόρησαν το κατοχικό καθεστώς για την παρασπονδία και τον Ραούφ Νενκτάς και τον Ταλάτ για την παρασπονδία στη συμφωνία της Γ΄ Βιέννης για τη χερσόνησο;
Αυτά χωρίς κομματικές αποκλίσεις. Καθαρά και σταράτα.
Η ηθική πρόκληση είναι ανοικτή. Αναμένονται σαφείς απαντήσεις. Τίμιες απολογίες. Για να αποδώσει η ιστορία τα δέοντα εις ένα έκαστο κατά τα έργα του.
Γιάννης Σπανός
Πρόεδρος του Συνδέσμου
Γιαλουσιτών